Bij concentratiekampen denken de meeste mensen aan de beruchte nazikampen in Duitsland en Polen. Maar ook Nederland telde tijdens de oorlog concentratiekampen, waarvan Westerbork het meest bekend is als doorgangskamp voor de Joden. Ook in Overijssel was een concentratiekamp, namelijk in Ommen. In kamp Erika werden mensen om allerlei redenen gevangenen gezet. Wat zij deelden was een bijzonder brute behandeling door hun Nederlandse bewakers.
Van 1 tot en met 17 april 2020 treedt RTV Oost ‘In het voetspoor van de bevrijders’ met een serie mini-documentaires met achtergrondartikelen. Het is dan precies 75 jaar geleden dat geallieerde troepen door Overijssel trokken om de inwoners te bevrijden van de Duitse bezetting. De mini-documentaires zijn gebaseerd op persoonlijke verhalen en vertellen het verhaal van de Tweede Wereldoorlog op 17 verschillende manieren. De productie is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met het Historisch Centrum Overijssel.
Concentratiekamp in Ommen
Kamp Erika in Ommen was tot aan de oorlog een doodgewoon werkkamp. Maar toen de Duitse bezetter het voor het zeggen kreeg veranderde het regime drastisch. Iedereen die zich niet met het beleid van de bezetter kon verenigen, liep het risico in kamp Erika te worden opgesloten. Het waren dus lang niet alleen onderduikers, verzetslieden of valsemunters die de barakken van binnen te zien kregen.
Lees hier het uitgebreide artikel: http://verhalen.rtvoost.nl/concentratiekampen
Zo ging het ook met Rikus van Heerde uit Zwolle. In de oorlogsjaren was hij een jonge puber die zich niet bewust was van de risico’s, maar ook zeker niet het gevaar opzocht. Waarom hij in kamp Erika terecht kwam is hem tot op de dag van vandaag een raadsel. Over de verschrikkingen en de ellende die Van Heerde in het concentratiekamp meemaakte wil hij eigenlijk niet meer nadenken. Nog steeds kan hij soms nachten wakker liggen door de herinneringen aan die tijd.
